Fractalen
Tussen tijd en ruimte bestaat slechts
de spiraal
die erdoor heen meandert
De hand van de meester laat zich hier
in alle glorie zien
Aan de opstandige en de wijzen
aan de afvallige
en de grijzen
aan degene die het niet meer trekken
hun poten in de klei te zetten en
de ruggen op te strekken
Die de moed hebben verloren in de tijd
zij die kiezen voor schijnveiligheid
Die zich mee laten slepen door lieden die
leugens verspreidend niets hebben te bieden
hun zin doordrijvend voor een groter plan
Ik, ik zal moeten respecteren dat zij mij
de rug toekeren
Ik die pal sta en luister naar mijn hart
mijn gevoel in zachtheid niet verstard
Blijf standvastig staan
Rechtop verdrietig en verward.
J©sephientje 13-11-2021.
Traan
Een langgerekte watertraan
komt zomaar in de gootsteen aan
Uitrustend op het roestvrijstaal,
dan weggespoeld
door ferme waterstraal
vervolgt zijn weg
richting riolen
waarin het even
rond mag dolen
om nooit weer terug te keren
de tijd die zal het leren.
J©sephientje 3-11-2021
Schoonheid.
De rafelranden van het verval
schoonheid is niet blijvend
wel het oog dat juist de schoonheid ziet
in de rafelranden van het verval.
J©sephientje 19-10-2021
Vioolklanken
Een Stradivarius behoort te wenen
Vanuit diepte van zijn klankkast.
gespannen vibrerende snaren
die, eenmaal aangeraakt
gevoelens niet lijken te sparen.
Wanneer de strijkstok
de snaren met liefde beroerd
zijn klanken je vervoeren
Naar trillingen van de ziel
Die vertelt van diep verlangen en
meeslepende melancholie
naar onmetelijke oneindigheid
op de spaken van het levenswiel
door het notenspel bevangen.
Even verloren in de tijd
Verkiest een traan af te dalen
In het aardse licht
Die het hart verzacht
evenals het aangezicht.
J©sephientje 16-10-2021
Tweelingziel
Toen jij in veilige windsels lag
Ik nog niet het daglicht zag
Waren wij toen een
in energie, of was er geen?
Werden wij tweeën gescheiden
Moest een van ons
Verschrikkelijk lijden
De ander loslatend voor betere tijden
Was er geen toekomst
Voor jou, wel voor mij
Keerde voor jou het hemelse tij
Maakte jij mij van jou helemaal vrij
Moest ik alleen dit lot aanvaarden
Zonder jou, mijn tweelingziel
Jij verheven, ik die viel
Jij zo sterk, ik zo fragiel
Het al wat ons ooit samenbracht
niet dat wat nu mijn ziel verzacht
Wat overblijft is fantoompijn
Hetgeen maakt dat wij nog eenheid zijn
Voor eeuwig verdoemd, dat is het lot
Geen vluchtweg ergens, nergens heen
Tweedeling maakt van twee
geen een.
J©sephientje 12-3-2021
Oppermachtig
Zachte KRACHT
en nederigheid
leidt ons door
deze bijzonder tijd
Het kantelpunt ligt
binnen bereik
waar de mensheid
naar toe gaat
om te leven vanuit
het hart dat is MACHT
in schoonheid
en verbondenheid in
ware SOEVEREINITEIT.
J©sephientje 2-3-2021
Een ogenblik
Ik verlies me in de tijd
Zit in het Nu te staren
Het lijkt een eeuwigheid
Ben in de laatste jaren
veel verloren maar niet kwijt
Ik draag het met me mee
Heel teder niet als last
Hou ik het in mijn handen
Zoals ‘t een verleden past
De toekomst heeft geen vorm
Angst is de nieuwe norm
Ik doe daar niet aan mee
Recht mijn rug het is oké
Om bij mezelf te blijven
Het van me af te schrijven
Is iets dat zal beklijven
In overgang van herfst naar winter
levend staar ik in het grote NU
naar al dat is en altijd is geweest
open ik mijn hart en geest
Ben dankbaar voor die kracht
Laat mij leiden door het licht
Er zijn, is al dat is, IK BEN
Het maakt mij nederig en zacht
Ik ben in evenwicht.
J©sephientje 18-12-2020
Hout
Uit het goede hout gesneden
De tand des tijds
redelijk doorstaan
Zijn hoofd diep in de boeken
zonder zijn ogen op te slaan
Neemt hij tot zich alle letters
die geweven zijn tot woorden
Zinnen die hem wel bekoorden
leest hij gretig alles weg
Tot het moment daar kwam
een houtwurm het overnam
Hij zich stilaan nog verdiepte
In zijn leesvoer het was gedaan
De houtwurm vrat
zich door zijn hersens
Van hem heel bleef er geen spaan.
J©sephientje 20-9-2020
Vredevolle Strijders van het licht, gedicht.
In deze spannende
Onzekere tijden,
Waarin je het aantrekken
Van de strop
Nauwelijks meer kunt vermijden.
Kan ik slechts zeggen
Blijf dicht bij je zelf
Zonder je eigen waarheid
Te verliezen of te verleggen.
Laat je licht stralen
Zoveel als je kan
Wees een stralenkrans
Voor anderen die
Slapen en zich overgeven
In de ban van de gekte-dans.
Met alle respect
Jij kunt de slapers niet
Wakker maken
Noch veranderen
Ieder mens zijn eigen tijd
Blijf echter vragen stellen
En laat het daar
Daar waar het hoort
Je hoeft niets uit te leggen
Je wordt toch niet gehoord.
Omring je met mensen
Die wakker zijn
Welke vechten voor
Onze vrijheidsrechten.
Die opkomen voor onze
Nazaten, onschuldige kinderen
Zich door niets laten hinderen.
Hun licht laten schijnen
Zo fel als maar kan.
Daarmee verhoogt de schoonheid
De sterkte van het licht
Dat transformeert naar evenwicht
Het resoneert door vele lagen
Je voelt je lichter
Bijna als gedragen
Dan weet je het opeens
Het duister aan het vervagen
De lichte toekomst is nabij
Een leven in vrijheid
Voor jou en voor mij.
J©sephientje 29-8-2020
Tafeltje
Ik wou dat ik kon dichten, dat zou mijn hart verlichten.
Dan zat ik aan een tafeltje en schreef.
Het tafeltje wat scheef,
een beetje krakkemikkig en bejaard.
Als dit tafeltje toch eens kon praten over het verleden?
Ik zou erover schrijven in het heden.
Dichten zou ik…woorden laten dansen
Over het gekraste tafelblad met alle scheuren en gaatjes
op sommige plekjes geen verf meer, helemaal kaal.
Daar versleet het na heel wat jaartjes van intensief gebruik.
Ik zou erover dichten, tot haar zou ik me richten
zocht een speciaal plekje voor samen bij het raam.
Waar ik kon mijmeren in stilte, zo'n beetje naar buiten starend.
Geduldig wachtend op inspiratie op die ene mooie zin.
Tevreden zijn wij samen, mijn tafeltje en ik,
mijn oude wijze dicht vriendin.
J©sephientje 28-7-2020
Beklimming
Ik plaats mijn ene voet op die ene,
mijn andere voet op de volgende trede.
Moegestreden van alle trappen
die ik ooit heb beklommen
moet ik gaan zitten om bij te komen.
Waarbij, dat is nog niet bekend,
blijf lopen,
je raakt eraan gewend.
Plotseling sta ik in het midden stil
om even uit te rusten
van alle vermoeienissen.
Ik zet me neder op die ene trede
van heden en verleden
de toekomst in het ongewisse.
Josephientje 27-7-2020