Teder veder

Een engelendonsje,
landde op mijn appel
toen het naar beneden woei.
Zomaar een moment opname
in de hectiek van alledag.
Stille verwondering
en dankbaarheid
warmen mijn hart.
Om zoiets groots
vanuit het kleinste zijn.

J©sephientje 16-7-2020

VLINDER

Er kwam een vlinder
mij bezoeken
Zat op de reling
van mijn bescheiden balkon
Zijn vleugels voorzichtig
te drogen in een zacht briesje
En de ochtendzon
voordat hij ze uit kon slaan
zijn eigen weg kon gaan
Er was geen tijd
om dit vast te leggen
Het moest de wijde wereld in
en sloeg zijn vleugels uit
snel en sierlijk vloog hij
Mij met een warm hart
achterlatend in verwondering.

IK GA

Ik ga met de wind in de rug

Over de stroom van het water

Er is geen gisteren meer

En ook is er geen later

Ga met de vleugels van een vogel

Losjes zwevend op de thermiek

Moeiteloos zonder zwaartekracht

Naar de plek daar waar ik word verwacht

Ik ga, ga met de wind in de rug

Vrij als een vogel naar

mijn huis van herkomst terug.

Josephientje 20-5-2020

Dankbaarheid

dekt niet de lading

 Van wat ik eigenlijk wil zeggen

Nederigheid ook zo’n begrip

niet zomaar uit te leggen

Respect is groots in alle daden

waarin ze menselijkheid verraden

Empathie en zorgzaamheid

De stevige pijlers van ons leven

Het gaat om liefde aandacht geven

Geen mens kan zonder

Wonder van hulpvaardigheid

in deze onzekere barre tijden

staan er engelen aan je zijde

deskundigen die hebben besloten

hulp te bieden daar waar het kan

Onvermoeibaar onverdroten

Staan ze je bij, vaak urenlang

Dankbaarheid dekt niet de lading

Van wat mijn hart voelt en wil zeggen

Alles in dit schrijven is reeds gezegd

Het voelt rustig, veilig, fijn

Dat juist in deze lange bange dagen

Grootse engelen op moeder aarde zijn

J©sephientje 16-4-2020

Tranen 13-4-2020

Dikke tranen
aan mijn wasrek
Het heeft vannacht
gehoosd
De hemel
huilde dikke tranen
de aarde heeft ze
opgevangen
Het hemelrijk getroost

Engelen

Een donzen engelenveer

ligt naast mijn kussen

wanneer ik mijn ogen opsla.

Ik kijk er slaperig naar

en ondertussen besef ik

dat er ook deze nacht

gewaakt is over mijn zijn.

Dat zij mij bezochten

droomloos lieten rusten

ik voel mij nederig en klein

Dankbaar pak ik het op

deze kleine geste

die mijn hart verwarmd

mij dankbaar stemt

en mij laat weten.

Wij zijn altijd dichtbij jou

m'n kind...

wil je dat niet vergeten...

J©sephientje.  7-4-2020

DANS 6-4-2020

Tijdens de dans van het leven
danst ieder een ander ritme.
maakt men de stappen
die het dichtst bij zijn
natuurlijke cadans passen.

J©sephientje.

Verstilling.

Onder inktzwarte lucht

hangt een oorverdovende stilte

Geen vogel zingt zijn lied

Zijn zij op dit moment gevlucht?

De wind laat zich niet horen

zij zwelt zelfs niet eens aan

Het is een ijselijke stilte

Waar alles in voorbij zal gaan

Het is de voorbode van regen

waterdruppels hard en veel

van schoonmaak en van zuivering

allen krijgen zo hun deel.

Dan opeens hoor ik waarachtig

in de verte blaffen honden

Krijst mijn mus bij het keukenraam

kraakt mijn tafel zingt mijn koelkast

Waar was ik al die seconden

toen de tijd leek stil te staan?

J©sephientje  19-3-2020

KIND                       8-3-2020

Er zit nog heel veel kind in mij

dat over is gebleven

Na alle valpartijen en lessen

die ik kreeg onderweg

naar het volwassen leven.

Mijn kinderlijke blijheid ben ik

niet kwijtgeraakt

ik weigerde het op te geven

Nog kijk ik door mijn kinderogen

naar het volwassen leven

Ik lach en speel nog steeds

door alle ernst van vele jaren

Ik zing mij door verdriet en pijn

Die kracht is mij gegeven

op mijn pad

naar het volwassen leven

J©sephientje

Storm in een glas water

Laat deze storm
gaan liggen en daarmee
de onrust ook in mij
Laat deze storm voorbijgaan
de wind die keert het tij
Laat de storm luwen
wordt niet de dupe van
andermans naïviteit
Laat deze storm veranderen
in een mild briesje in eigen wijsheid
in vrijheid daarvoor kies je.

J©sephientje 12-2-2020

Hall of fame

Working hard
making progress
bit by bit ...
my dreams come true
i'l take my time
step by step
Climbing to another
level to get into my
own created
hall of fame .

Van die luchten

Van de donkere wolken dreiging
aan de zwarte hemelboog
Van de dingen die voorbij gaan
Van de grond van dor en droog
Aan de andere kant het licht
Zie natuur in al haar glorie
alles lijkt in evenwicht
Kijk de witte wolken lucht
neemt de wind mee
in haar vlucht
opgelicht door grijs en blauw
waar ik ademloos van hou

Waterdruppel.

Elke vallende druppel

verspreid een rimpeling in het water

resoneert tot vreugdefestival 

over deze diep verdrietige planeet

J©sephientje 6-1-2020

2020 1-1-2020

Daar ben je dan

Na al die dagen en

lange nachten

Je was er al dat wel

Ik moest alleen nog

even wachten

Zo’n eerste dag van

een heel nieuw Jaar

heeft iets betoverend

Verwachtingsvol en

Magisch voor alles

is een eerste keer dat 

maakt het bijna tragisch

omkijken heeft geen zin

vooruit heeft nog geen vorm

Het allereerste ogenblik telt

plotseling is het zomaar daar

een nieuw heppie NU jaar.

J©sephientje

ALLES OMVATTEND  25-12-2019

Wanneer ik staar over de weidsheid

van deze adembenemende vallei

allesziend in het grote niets

Dan komt de rust tot mij

Dekt toe gelijk een warme deken

Mijn gehavend lijf en leden

vermoeide geest

Wordt door een zachte bries

Nieuw leven ingeblazen

Hier hoef ik slechts te zijn

vind antwoord op mijn vragen

De natuur in al haar wijsheid

Omringt mij met haar schoonheid

In universele liefde reikt zij mij aan

Dat wat ik nodig heb

Zij is mijn spiegel en mijn voorbeeld

Mijn gevoel van eigen waarde

De grootse moeder onder ons

Mijn moeder, moeder Aarde.

J©sephientje.

21-12-2019 Albaida vallei Spanje

Een niets ontziende storm

Raast over zee en heuvelland

Neemt in zijn vlucht

Van alles mee

Van akkerland tot waterkant

Van boomgaard en beplanting

Kromt alles

In  een woeste razernij

aanhoudend in gesteun gezucht

Veranderd deze wereld

Door verplaatsing van de stormlucht

Wanneer de storm is uitgeraasd

Uiteindelijk kalmer wordt

Nadat de hemel wolken loos

Blauw wederom heeft aangenomen

Van voor de storm in razernij

Dan is de grote geest van wind

Uiteindelijk tot rust gekomen.

J©sephientje.

Ode aan de taal. 26-11-2019

Letters breien woorden
Woorden maken taal
In zinnen neergeschreven
vormen een verhaal
wirwar van lettergrepen
In tegenwoordige tijd
Vaak achteraf begrepen
In het verleden wereldwijd
Ongekende vreugde
Onbegrepen smart
Niet uit een boek te leren
Taal raakt vanuit het hart
Oren gevuld met klanken
In ogen schittering
Taal zingt en danst de dans van
sprakeloos in verwondering.

De dood van een Sjamaan   25-9-2019

Een stille schreeuw

Vanuit de diepte van zijn ziel

Naar adem happend

Overstijgt ruimte en tijd

Doorklieft het

Oorverdovende geluid

van de stilte

Zich een weg banend

in de met lucht gevulde ruimte

verliest alles betekenis

In weerloosheid hij schreit

Wie zal hem bijstaan

In zijn onmetelijke smart

Het zware leed

Gedragen door zijn ziel

Op woeste geluidloze golven

Intense pijn vanuit zijn hart

In stilte schreeuwt hij het uit

de resonantie

van zijn niet gehoorde klanken

worden opgevangen en

weerkaatst in het luchtledige

Het oude sterft

Het nieuwe heeft nog geen vorm

Hij sterft de zo noodzakelijke

dood van een sjamaan

dan pas kan zijn ziel in diepe vrede

de bevrijde weg inslaan

©  ‘The spirit of the white wolf’

Waardig ouder

Haar handen gevouwen

In haar schoot

Berustend

In afwachting

Van wat komen gaat

De onvermijdelijke dood

Haar grijze haren

Zijn zichtbaar

Dunner geworden

Haar handen

Rimpelig versierd

met dikke blauwe aderen

Haar nagels mooi

Gelakt

En goed verzorgd

Net als weleer

Toen ze nog jong was

Het leven een ontdekkingsreis

Die tijd is onverbiddelijk voorbij

komt nimmer weer

Ze mijmert wat

In stilte over

De zin van dit bestaan

De oeverloze gedachtenstroom

trekt aan haar geestesoog voorbij

ze komen en ze gaan

driekwart van dit leven

afgestreept al volgemaakt

en alles wat zich aandiende

zo goed mogelijk doorstaan

ervan geleerd soms aangeraakt

en als ze terugkijkt

over haar schouder dan ziet zij

zichzelf wijzer ouder

doch in haar ogen huist nog steeds

de eens zo vurige blik

van passie ergens voor staan en vechten

een sterke vrouw een dame op leeftijd

met in haar onafhankelijke hele wezen

de schoonheid van vergankelijkheid.

J©sephientje 22-9-2019

Vredig            29-8-2019

Ik kijk naar haar ogen

Ze zijn geloken

Ze zei me eerder

Ik ben gekneusd

Maar niet gebroken

Ik ben geen hater

Heb nooit gewroken

Ben vaak gegaan

In mededogen

Wetend dat liefde

Sterker is dan haat

Dat voelen helen is

Dat zielentaal verstaat

Eens keer ik terug

Naar de grote geest

Het al dat is

De bron van mijn bestaan

Wanneer mijn tijd daar is

Zal ik in liefde vredig gaan

J©sephientje

Weg

Weg draaien je ogen

Wanneer ik je vraag

Welke dag is het vandaag

Weg is je glimlach

Je zachte blik

Naar binnen gekeerd

In het oneindige ik

Geen frons op je voorhoofd

Die me zegt dat je denkt

Een trieste blik

Een glanzende traan

is het enige

dat je mij nog schenkt

De rest van jou

wordt weggenomen

Maakt dat jij per dag

steeds meer vergeet.

Door de alles vernietigende

sluipmoordenaar

Die Alzheimer heet

20-8-2019 J©sephientje

Stappen

Elke stap die ik zet

Brengt nieuw avontuur

Mijn hart vol passie

Mijn wezen vol van vuur

Durf ik stappen te wagen

uitdagingen aan te gaan

met moed en daadkracht

Helemaal alleen op weg

Zonder te blijven staan

Ik vertrouw op eigen kracht

voor het nieuwe dat mij wacht

Ja ik zet die stap heel puur

Naar dat grote avontuur

Zonder schroom stap ik erin

Wetende ik leer en win

wanneer ik ooit terug mag kijken

naar alles dat ik heb beleefd

Kan ik vol overtuiging zeggen

Ik heb niet voor niets geleefd

J@sephientje     7-8-2019   

WIND

Ik ben de  zachte wind

Die suizend langs je oren gaat

Om je te laten voelen

Dat jij wel degelijk bestaat

Ik heb geen woorden nodig

bewijzen overbodig

speel zachtjes met je haren

Laat je gemoed bedaren

Ik ben een bulderende storm

Die alles wakker schudt

Ik raas en tier over land en water

Ik beuk uit alle macht enorm

Ik ben ook wel eens ijzig

En snijdend als het nodig is

Sta dan stil in het moment

Van deernis en van droefenis

Ik ga ook wel eens liggen

Dan wordt het langzaam stil

Een tere voelbare stilte

Die blijft hangen in je poriën

Je bijblijft op een zonnige lentedag

Ik ben de wind

J©sephientje                     5-8-2019

Mensen die in hun eigen kracht staan

hoeven zich niet bewijzen

Leef ik mijn leven

Pak ik mijn macht

Al is het voor even

Sta ik in mijn kracht

Zing van de daken

Dans in de regen

Huil van geluk

Wat een zegen

Gecentreerd

Als een spin in zijn web

in mijn eigen domein

Hoef niets te bewijzen

Mag er helemaal zijn

J©sephientje    5-8-2019

Gay pride Human pride

Leven en laten leven

Is mij bijgebracht

Daarom voel ik vreugde

Als ik kijk naar alle diversiteiten

Die nu varen de op de

Amsterdamse gracht

Respect is hier het sleutelwoord

Want wie vertelt mij

Wat niet hoort.

Angst is een hele slechte metgezel

Onbekend maakt onbemind

Kleurrijk is het mensenras

Net als de natuur

Acceptatie en verwondering

Trots dat het hier mag en kan

Dit jaarlijks festijn van human zijn

3-8-2019 J©sephientje

Waarheid                           2-8-2019

Mijn ogen kunnen niet helder zien

Vertroebeling in een waas verpakt

Maakt mijn pupillen kleurloos

Mijn helder beeld is afgezwakt

Mijn oren kunnen niet zuiver horen

Wat onderhuids verzwegen wordt

Het zangerig geroezemoes

Van dat wat leugens zijn

Mijn stem wordt niet gehoord

Er wordt niet naar geluisterd

En achter al wat wordt gefluisterd

Dringt langzaamaan de waarheid door

J©sephientje

De geur van mijn moeder

Er hangt een vertrouwde geur

In huis

Die mijn neusvleugels

Doet trillen

Het is de geur

Van mijn moeder

Die mijn beddengoed

Zachtjes streelt

als een onzichtbare wolk

van weelderig parfum

Zachtjes worden

mijn neusharen aangeraakt

door haar bloemengeur

zij die mij moeizaam

heeft gebaard

Het ontroerd mij

Het is net

alsof ze zeggen wil

wees maar niet bang kind

ik ben altijd en overal bij je

J©sephientje      29-7-2019

Inspiratie

Ik staar naar het witte vlak

Waarop ik iets wil schrijven

Dat straks gelezen wordt

En ook nog wil beklijven

Ik staar al een kwartier

er komt niets op papier

Geen spannende

Aaneengeregen zinnen

Waarmee ik normaliter

Mijn schrijven zou beginnen

Niets van dit alles hoe het tegenzit

Het onbeschreven blad blijft

leeg en wit

vandaag is niet de dag

waarop ik ervoor koos

u niets te gaan vertellen

Ben helaas even helemaal

inspiratieloos

Toch hoeft u niet te vrezen

Mijn schrijvers creativiteit

raak ik niet zomaar kwijt

U heeft dit toch gelezen

J©sephientje.             27-7-2019

Weet

Weet dat ik altijd ben

Overal en ergens

waar jij mij het minst verwacht

Ben ik heel dichtbij jou

Jij weet dat ik er altijd ben

Probeer dus niet te vluchten

Doe niet alsof je mij niet hoort

Dan laat ik mij juist zien

Ga niet op de loop voor mij

Dat heeft geen enkele zin

Je komt mij overal tegen

Mocht je het zijn vergeten

In liefde ben ik onderdeel

Van jou en van je ziel

Je kunt nooit om mij heen

Ik ben je innerlijk weten

J©sephientje 26-7-2019

Weer of geen Weer that’s the question.

Waarom zeikt iedereen altijd

en overal over ‘het Weer.’

Dan is het weer te warm,

dan weer te koud,

dan waait het te hard,

dan is het te nat er is altijd wel wat

Bijna iedereen heeft wel een mening

Die men luid verkondigd

Terwijl men vergeet te genieten

Van het wonder dat Weer heet

Begroet gewoon het Weer eens

En stop nu eens met zeiken

Begin de dag nu eens

met naar omhoog te kijken.

Want wat het Weer ook wordt

Vandaag en overmorgen

Het komt zoals het komt

Dus maak u eens geen zorgen

J©sephientje    25-7-2019

Vergeving     22-7-2019

Weet dat ik je vergeef

Voor alles dat je was

Mijn spiegel en mijn zonde

Ik vergeef je

Voor deze laatste ronde

Ik kan nog slechts vergeven

Nu ik weet dat jij moet gaan

Wil niet achterblijven

Met wrok in mijn bestaan

Ik verzacht met deze woorden

De hardheid van de pijn

De leegte van jou heengaan

Zal altijd bij mij zijn

Ik weet ik kan vergeven

Vergeten kan ik echter niet

Het leven is te mooi te kort

Om te zwelgen in verdriet

J©sephientje

Natuur.      22-7-2019

Zing voor de Dageraad

Fluister naar de graspollen

Stem je af op de bomen

Laat de regen striemen

Op je gelaat

Koester je in warmte van

De eerste zonnestralen

Die de dauw van het land

vervagen

Weet je een met de natuur

Neem de geur in je op

Adem alles dat ontwaakt

Het is onderdeel van je bestaan

Tot lang na de dag der dagen.

J©sephientje.

Kiezen                               Juni 2019

Ik heb een deur dichtgeslagen

Simpelweg omdat ik verder ga

Ergens zal er weer een deur opengaan

Waar ik al bijna op de drempel sta

Ik word verwacht ik mag hier zijn 

vanuit mijn kern mijn wezen

Ik hoef geen projectiescherm te zijn

Om op te vangen dat wat anderen vrezen

Ik heb meer dan genoeg van het dragen

van andermans lasten

Mijn schouders lenen zich daar niet meer voor.

Blijmoedig  ga ik verder op mijn pad

En dank de ander voor de wijze les

Die zal beklijven

Ik heb de les geleerd

Om bij mezelf te blijven

J©sephientje

Integriteit          3-7-2019

Ethisch verantwoord

zorgvuldigheid betrachten

respect hebben voor

Intrinsieke betrouwbaarheid

Eerlijkheid

Het raakt mij

Ik zeg wat ik doe

Ik doe wat ik zeg

Normen en waarden

Hoog in het vaandel

Geen emoties veinzend

Een mooie karaktereigenschap

Integriteit

J©sephientje

Oogsten                             20-6-2019

Door noeste arbeid

waait straks het koren

geen graankorrel verloren

kijkt men dankbaar over het land

waar de korrels zijn geplant

Uitgestrooid over omgeploegde

velden

waar zon maan, wind en regen

hun werk verrichten

Komt de glorie, rijke zegen

neergemaaid

kan men oogsten wat men heeft gezaaid.

J©sephientje

Gave

Zou het een gave zijn

Spelen met vele woorden

Ze aaneen te rijgen

Tot strelende akkoorden

Zou het talent zijn

Dat die balans versterkt

Opdat cadans ontstaat

Die nimmer wordt beperkt

Zou het de ziel zijn die verhaalt

Is het een hart

Dat dit vertaalt

Naar trillingen en stille klanken

Waarover ogen dansen

Regels worden verslonden

Doorleeft met open monden

en begerige blikken

Waar resonantie stoeit

Simpel omdat het boeit

Zou het dan toch een gave zijn

J©sephientje          16-6-2019

Soms zou ik

Soms zou ik willen schuilen

In een bos met duizend bomen

Waar ik me veilig voel

mijn tranen laten stromen

Met lange uithalen van pijn

Zou ik willen schreeuwen

Zonder een moment te schromen

Bij hen die geen oordeel vellen

die stevig geworteld zijn

Mijn longen uit mijn lijf

Zou ik ongegeneerd willen blèren

Onder een groen bladerdak

Alles dat niet valt te verteren

Zij luisteren zonder veroordeling

naar mijn oer-geweld

van jammerende kreten

mijn snikken en mijn uithalen

die horen zij slechts aan

een milde wind doet hun

toppen zachtjes ruisen

In alle rust laten ze mij begaan

En voel ik me opeens geliefd

Zij hebben mij verstaan

J©sephientje                             15-6-2019

Verdriet.                   14-6-2019

Verdriet niet glad te poetsen

gaat met golven op en neer

Soms hoog maar vaker dieper

Je trekt het haast niet meer

Dan opeens zie je een wonder

uit het niets zomaar op je pad

Een kleinkind dat een glimlach schenkt

En zegt dat je geweldig bent

Wat lieve woorden van een vriend

Die zegt dat je liefde verdiend

zware momenten ebben langzaam weg

plots breekt een zonnestraal door

en ga je er weer voor

Wanneer je kleine beetjes toelaat

Voelt dat het dan iets lichter wordt

Heeft hij zijn hand al uitgestoken

Jouw hart zit niet op slot.

J©sephientje

Zuivering           14-6-2019

Ik zie de bui al hangen

Wanneer ik vanuit mijn ooghoeken kijk

nog in wolken gevangen

om los te barsten vanuit het hemelrijk

Ik zag de bui al aankomen

In volle vaart vanuit een diepgrijze lucht

Dikke druppels op het zwarte wegdek

Vallen neer in vogelvlucht

Ik heb de bui zien stoppen

Met na-gedruppel gehuld in waterdamp

De zon brak door in warme grootsheid

Een regenboog aan de horizon

J©sephientje

Afgewezen         13juni 2019

Ik trek me terug

Moment om te bezinnen

Om rust terug te krijgen

In strijd die woedt

vanbinnen

Ik trek me even terug

Om pijn te laten helen

De tijd die niet bestaat

er mee te laten spelen

Ik trek me terug

In de kern van mijn wezen

Zakt langzaamaan de pijn

van afgewezen zijn.

J©sephientje

Gebroken nacht     7-6-2019

Het stormt en hoe

De wind giert over Nederland

Rukt aan takken

Slingert zich als een slang over de grond

Tilt klinkers op

Ontwortelt bomen

Raast en tiert

In een nietsontziende woede

Over het vlakke land

Mijn welverdiende nachtrust

Moet het ontgelden

Niet een keer

Maar meerdere malen

Word ik door de kracht

Van luchtverplaatsing

woest uit de amen van Morpheus gerukt

J©sephientje

GEBOREN worden is...                        

Een Magisch moment

Vanochtend om precies 11.02 uur

zag jij het levenslicht

Welkom op moeder aarde

Fenna Josephien Maria.

Eerste kleindochter van deze Omie

En prinszusje van Mees je grote broer

Blij en dankbaar dat je er bent

Met alles erop en eraan

Zing ik van geluk vandaag.

31-5-2019   J©sephientje

22-5-2019

 Levenswijsheid 

vraag niet naar het waarom
je zult geen antwoord krijgen
de ketting van jouw leven 
zul je zelf moeten rijgen

J©sephientje

 21-5-2019

Geluk

Het leven aan een zijden draad

Probeert vergeefs te leven

Hij worstelt met het zijn

Geluk dat is zijn streven

Het kan de keuze maken

en kiezen voor geluk

aanwezig in de kern

Hoeft het slechts aan te raken

Daar is wel moed voor nodig

Durf om ervoor te gaan

Gun het leven aan een zijden draad

Geluk in het bestaan

J©sephientje

20-5-2019  Lotsbeschikking

Smart knagende pijn in het hart

Leed iets dat aan iemand vreet

Verdriet ziet men aan de buitenkant niet

Droefheid valt niet te verbergen

Treurnis gaat door merg en been

Angst gevoeld in lange bange tijden

Rouw doet zeer tot op het bot

Pijn knijpt af de aderen

Kommer keihard aangeraakt

Zorgeloosheid lang vervlogen

Spijt verwoest het hele leven

Wordt gekoesterd en aanvaard

Berusting bijna fatalistisch

Koestering van eenzaam lot

Wentelend in ellende

Dolend in het duister

Niet bij machte het tij te keren

Hulpeloos aanvaard

J©sephientje

Gedicht             Ik ben                24-2-2019

Mijn hart voelt zwaar, alsof het lasten heeft gedragen.

Mijn geest bedrukt en dof in tijd van lange bange dagen

Tranen meanderen in diepe rimpels langs mijn gelaat

Het zoute vocht bij aanraking van m’n tong mijn aangezicht verlaat

De jaren tellen mijn aardse kleed gehavend en geschonden

Aangetast door de tand des tijds die ‘t meedogenloos deed verwonden

Mijn uren geteld het sterven nabij mijn tijd bijna verstreken.

Ik slaak mijn allerlaatste zucht terwijl mijn ogen breken het levenslicht gedoofd

Is voor de dood geweken

De tijd is om mijn strijd gestreden ik heb gelachen en geleden

Mijn energie begint de terugreis naar de oorsprong

In ‘t aangezicht van gouden licht naar onbeperkte vrijheid

Strekt mijn onsterfelijke kern zich glorieus het neemt een voorsprong

Zich koesterend in de oneindige liefde van verlichte tijdloosheid

Ik ben

J©sephientje

______________________________________________________________________________________________________

______________________________________________________________________________________________________

 21-1-2019

LEVENSREIS 

Het verhaal van een leven...

Samenkomen in liefde

Begin van deling

Nieuw leven ontstaan uit dit samengaan

Patronen worden geweven

Soms onderbroken of uitgehaald 

Maar altijd doorgegeven

Alles is illusie, vergankelijk 

Fiducie, niets blijft zoals het was

Een kantelpunt het afscheid nemen

Een allerlaatste bevrijdende ademstoot 

Weggeblazen in seconden, losgelaten. 

Voor altijd opgeslagen in herinnering.

Razendsnel zoals de tijd vervliegt 

Het leven, de eerste ademschreeuw, de laatste zucht. 

Opgenomen door de wind. In een onmetelijke vlucht

Langzaam verdwijnend naar de sterren in het heelal.

Op reis naar het huis van bevrijding 

J©sephientje

____________________________________________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________________________________________________________

___________________________________________________________________________________________

0.444 uur     30-10-2018

 Regendruppels               

Ik luister naar het gestage getik

van dikke regendruppels

die neerkomen op mijn venster

en zich nog eens laten horen

op de houten vensterbank buiten.

Het is de cadans van de stilte tussen de maat

Die mij dwingt te luisteren

naar de regen die tegen mijn raam aan slaat

Bijna gehoord als een muziekstuk

Regen, waar lang op gewacht is

Verdrinkt de droog en dor geworden plekken

maakt ze zompig en wel doordrenkt

frist alles op de natuur laat van zich horen

In een onverstoorbaar ritme

Aan het begin van weer een nieuwe dag

In herfstkleuren getooid

Op elk blad dat nog niet vallen wil

Houden de druppels even stil en geven

Overvloed aan moeder aarde

Aan zij die leven geeft

water een voorwaarde voor alle leven

Ik luister naar het gestage ritmische getik

nederig over zoveel grootsheid

J©sephientje

____________________________________________________________________________________________________________________

Overspel                                                    23-9-2018

Verhoudingen verstoord

Liefde bruut vermoord

Waarheid niet verwoord

Leugen die bekoort.

J©sephientje

____________________________________________________________________________________________________________________

Mythomane                                          1-9-2018

Verdoezelen van waarheid

verdringing van glasharde feiten

omzeilen van leugens

In de hoop dat het zal slijten.

Ogen die niet willen zien

En oren die niet luisteren

Mond die zwijgt

Adem stokt de stem doet fluisteren

Schuldgevoel van groot geheim

Dat schande wil omzeilen

Doen smet, blaam en schaamte

In vergetelheid verwijlen

Stilzwijgend afgekeerd

Van wie de waarheid weet

Invulling van een leegte

Welke niet oprechtheid heet

Volkomen onbeschaamd

Wordt het geheim bewierookt

En uitgedoofde zielenvlam

Nimmer met waarheid opgestookt.

J©sephientje

____________________________________________________________________________________________________________________

TIJD                                                      5-8-2018                                  

‘Wacht niet op mij’ zei zij

‘ik kom gewoon wat later.’

en zwaaide enthousiast naar mij

Toen klom ze op haar fiets

Reed weg

Om nooit weer terug te keren

Ze verdween, in het grote niets…

‘Wacht niet op mij’ zei zij

‘Ik ga veel eerder’

dan jij bedenken kunt.

‘Mijn tijd voor nu, mijn tijd is om’

Een laatste gulle lach, die is je zéér gegund.

Voordat ik van je ga.

Zij zwaaide nog één keer naar mij.

‘k Ging haar niet achterna.

J©sephientje

____________________________________________________________________________________________________________